Categorie: Mijn leven
-
Jaren geleden, toen ik nog kinderloos was en in Rotterdam woonde, leek het me leuk om zangles te volgen. Ik vond een briefje in de supermarkt waarop een popkoortje werd aangeprezen: kleinschalig, onder begeleiding van een geschoolde zangeres. Ik belde en mocht komen voor een proefles. De lessen vonden aan het begin van de maandagavond…
-
In mijn jeugd kwam op zondagavond standaard een hele kip op tafel, zo uit de oven. Hij werd opgediend met gezonde bruine rijst en sperziebonen uit eigen tuin, want daar zat de vriezer vol mee. Het uit elkaar trekken en afkluiven van de kippenvleugeltjes was een feest! Al gauw kleefden door het plakkerige vet flarden…
-
Ik was 12 toen mijn alleenstaande moeder, na jaren in de bijstand, haar eerste echte baan kreeg bij de gemeente Rotterdam. Om dit te vieren kocht ze – onder andere – een gevaarte dat nauwelijks in ons keukentje paste: een donkerbruine magnetron. Samen met de kiwi en de avocado was dit een compleet nieuwe verschijning…
-
Sinds begin deze zomer proberen wij ons nieuwbouwappartement uit de grond te kijken. Op dit moment is het nog een luchtkasteel, maar qua voorbereiding zijn we in volle gang: tegels kiezen, deuren bekijken en een keuken uitzoeken. Na twintig jaar koken in de combi lavarood met roetgrijs vielen we deze keer voor een groene. Geen…
-
Eén keer per jaar waait de geur van suikerspin door mijn tuin en hoor ik een aantal dagen – zelfs met de ramen dicht – onophoudelijk gegil van kinderen die door de lucht slingeren in metalen bakjes. Deze week is het weer zover: Leiden viert voor de 450ste keer ‘3 oktober’. Vierhonderdvijftig keer! Dat is…
-
Tijdens de buurtbarbecue liggen zowel vleesburgers als vegetarische spiesjes op het vuur. De organisator kijkt tevreden naar de grote opkomst. Ineens ziet hij een buurvrouw langslopen met een kipsaté, terwijl hij zeker weet dat zij vegetariër is. ‘Zit er wat voor je bij?’ vraagt hij. Ze steekt haar duim op en zegt vol overtuiging: ‘Alles…
-
Ik loop met de honden in het park als er een witte pluizenbol recht op honD afstuift. Snuffel snuffel, een voorzichtige lik en dan de snauw die ik zag aankomen, want honD bewaakt haar grenzen goed. Achter me hoor ik twee mensen roepen. Ze lopen langzaam mijn kant op terwijl het witte wolletje zich intussen…