Sinds begin deze zomer proberen wij ons nieuwbouwappartement uit de grond te kijken. Op dit moment is het nog een luchtkasteel, maar qua voorbereiding zijn we in volle gang: tegels kiezen, deuren bekijken en een keuken uitzoeken. Na twintig jaar koken in de combi lavarood met roetgrijs vielen we deze keer voor een groene. Geen stoplicht- of salamandergroen, maar de kleur van een blauwige aloë vera met zo’n wittig waasje eroverheen.
In de winkel probeer ik het te vangen met een app op mijn telefoon. Trots deel ik de uitkomst met de verkoper: ‘Mummy tombe green, zegt ie.’
‘Hmmm,’ zegt de verkoper: ‘Daarom noemen wij het zilvergroen denk ik.’